Aleksander Sowa: Zła miłość

Opis

Lepiej tego nie czytać

"Zła miłość" to powieść psychologiczna o tym, co w życiu jest najważniejsze. O miłości, pięknie, tajemnicy, przeznaczeniu, grzechu, nadziei, złu, wspomnieniach, czasie i samotności.

Piękna historia o niezwykłej miłości, która zdarzyła się kiedyś naprawdę. Jest historią uniwersalną, pełną ukrytych znaczeń. Można do niej wracać wielokrotnie, bowiem jak rzadko która książka, zmusza do myślenia i zastanowienia się nad sobą, własnymi decyzjami i życiem.

"Zła miłość" niesie ogromny ładunek piękna, emocji i symboliki. Jest też niebezpieczna, bo nie pozostawi czytelnika takim, jakim był przed jej przeczytaniem. Nie można przejść obok niej obojętnie.

Strona autora: http://www.wydawca.net/zla-milosc.htm

POSŁUCHAJ FRAGMENTU

RECENZJE:

Agata Marczewska

Sen o „złej miłości”

„Zła miłość” Aleksandra Sowy to książka przedstawiająca rzekomą opowieść sześcioletniej dziewczynki, pragnącej zostać kiedyś pisarką. Jest to historia niezwykłego snu, opowiadającego o tytułowej złej miłości.

Historia przypomina chwilami konwencję znaną z „Małego księcia”. Bohaterka spotyka chłopca, który pokazuje jej różne miejsca i sytuacje. Ich oniryczna wędrówka układa się w gorzką historię o uczuciach, wyrachowaniu, przeznaczeniu. Jej główną postacią okazuje się być ostatecznie sześcioletnia dziewczynka, w roli żyjącej dwadzieścia lat później młodej, pięknej kobiety.

W narracji dominuje opowieść dziewczynki, która mimo pisarskich ambicji wydaje się znacznie doroślejsza niż sugeruje nam autor. Styl jej wypowiedzi i zasób słownictwa nie przystają do możliwości sześcioletniego dziecka. Mimo to, a właściwie może dzięki temu, książka jest prawdziwą kopalnią urokliwych cytatów. Uwagę zwraca też klimat, jaki tworzy autor: czytelnik rzeczywiście ma chwilami wrażenie, że znajduje się w krainie snu.

Celem powieści (a może raczej długiego opowiadania) jest analiza miłości, jej przemijania i przeradzania się w złe, toksyczne uczucie. To również książka o braku uczuć – o wyrachowaniu, życiu opartym na wykorzystywaniu tego, że inni nas kochają.

„Zła miłość” nie jest zapierającą dech w piersiach powieścią. To tak naprawdę krótka (całość liczy około pięćdziesięciu stron) historia, która szczególnie mnie nie zachwyciła. To czym ją wyróżnia to ogromny ładunek uczuć. Po jej lekturze było mi tak zwyczajnie, po ludzku smutno. I na tym chyba polega urok „Złej miłości”.

Dzięki uprzejmości serwisu: ZACZYTAJ SIĘ

Fragment:

Dzień dobry. Jestem Ania. Mam już prawie sześć lat i nie różnię się niczym od innych dziewczynek z mojego przedszkola. Prawie, bo opowiem dzisiaj pewną historię. O miłości.

Wiem, możesz pomyśleć, że przecież jestem tylko małą dziewczynką, która nie może nic o tym wiedzieć. Tym bardziej o pięknie, przeznaczeniu, grzechach czy samotności.

Tak, prawdopodobnie masz rację. Sześciolatki z warkoczykiem jasnych włosów spiętych w mysi ogonek zwykle wiedzą znacznie więcej o ubrankach dla lalek niż o takich sprawach. Zgoda. Ale to nie znaczy, że tak jest i tym razem. Zresztą, myślę, że ty też niewiele o tym wiesz, chociaż jesteś dorosłym. I wątpię, abym się myliła. A już pewno nie wiesz nic o tym, co tu za chwilę przeczytasz.

Tym bardziej, że jest to prawdziwa historia, o złej miłości.

PATRONAT MEDIALNY:

niekultura-minipx.jpg (2011-05-23 12:31:04)