Wampiriada
Opis
"Wampiriada" - jak sam tytuł wskazuje - porusza tematy wampiryczne, które - powiedzmy sobie szczerze - są obecnie wyjątkowo na czasie. Rzecz pomyślana jest jako poetycka galeria wampirów od Varney przez Draculę, a na Lestacie zakończywszy, a zarazem kompendium wiedzy wampirycznej. Zbiór konstrukcją i zamysłem nieco przypomina "Dziady" A. Mickiewicza, z tą różnica, iż to nie duchy się pojawiają, tylko wampiry (ewentualnie ich ofiary), by powiedzieć swoje kwestie. "Wampiriada" ma charakter zamknięty; rozpoczyna się "Preludium", a kończy "Konkluzją". Każdy wiersz - co jest niezmiernie ważne - poprzedza krótki cytat trzy, czterozdaniowy z danej powieści czy też opowiadania, który ma charakter wprowadzenia, wiersz zaś rozwija wątek zasygnalizowany w danym cytacie, np. opis Lestata, który wychodzi na scenę, by zagrać koncert; w tym przypadku wiersz ma charakter monologu z publicznością, a może z rzeszą wiernych itd. itp. Ponadto każdy wiersz opatrzony jest przypisami, które wyjaśniają, kim jest dany krwiopijca, z jakiego dzieła pochodzi, jak zginął etc. To tak w dużym skrócie. Moim skromnym zdaniem pomysł może chwycić i znaleźć sporo czytelników. Potrzebne jest tylko porządne wydawnictwo, które rzecz całą odpowiednio atrakcyjnie wyda i wypromuję. W „Wampiriadzie” znajduje się ponadto dużo parafraz i nawiązań do klasyki literackiej. Dodam, iż każdy wiersz napisany jest ośmiozgłoskowcem.
Literatura grozy z przełomu XIX i XX wieku stanowi zresztą moją pasję, stąd taka, a nie inna tematyka. Mam nadzieję, że mój koncept nakreśliłem w miarę przejrzyście...
Mariusz Poźniak
PATRONAT MEDIALNY
RECENZJE
Gdyby kiedykolwiek zdarzyło się Wam trafić na Bal u Szatana, „Wampiriada” Mariusza Poźniaka będzie niezbędna.
Znajdziecie w niej niezwykłe wiersze poświęcone najsłynniejszym nieumarłym, od lat rozpalającym wyobraźnię wielu twórców.
Każdy z wierszy a wiele w nich przewrotnych odniesień do literatury światowej i polskiej - uzupełnia nota dotycząca przedstawianej postaci.
Jest więc „Wampiriada” rodzajem przewodnika, poetycką paradą z zaświatów, dzięki której jej bohaterowie ożywają, pozwalając na sięgnięcie w głąb ich mrocznej przeszłości.
Dając im chwilę uwagi, Czytelnik dostaje cząstkę dawnego życia, przebłysk strachu, współczucia, chwilę refleksji…
Dla wielbicieli opowieści wampirycznych to lektura obowiązkowa.
Mariola Jarocka, pisarka
Na szczególną uwagę zasługuje język poetyckiego przekazu, bogaty i ozdobny, naginający się do opisywanych wydarzeń, a jeśli trzeba lakoniczny i rzeczowy.
Ewa Nowacka, pisarka, krytyk literacki